Sumala sa Ebangelyo, si Jesus wala gayod mobalibad sa mga imbitasyon sa pagkaon kay higayon kini sa pagpakigtagbo ug mga tawo; okasyon sa pag-ilaila ug bag-ong mga higala; higayon usab kini sa paglig-on sa pakig-uban sa daang mga higala.
Niinig tudling sa Ebangelyo ni Lucas, nakamatikod si Jesus sa pamatasan sa mga dinapit. Naglumbaanay aron makalingkod sa puesto nga gitagana sa mga ilado ug tinahod nga mga bisita; tataw kaayo ang ilang panghinaut nga unta mailhan ang ilang estado sa katilingban.
Apan laing Bangkite ang naa sa hunahuna ni Jesus; kadtong gitagana alang sa tanang mga anak didto sa balay sa Amahan; ang mga tawo nga walay katungod nga dapiton maoy giimbitar. Hinuon, ang mga pinasidunggang puesto gitagana alang niadtong mga tawo nga mopili sa kinaubsang puesto, pinaagi sa ilang pagpangalagad sa uban. Mao nga si Jesus nagsangyaw:
“Kay kadtong magpataas ipaubos, ug ang magpaubos ipataas”.
Kon ibutang nato ang atong kaugalingon sa taliwala – tungod sa atong kahakog, pagkamapahitas-on, pagpakaaron-ingnon, pagkareklamador – mahulog ta sa tentasyon sa pagsimba sa mga idolo o mga dios-dios; dili man unta sila angayan pasidunggan ug kasaligan. Busa, ang unang awhag ni Jesus mao ang pagkanaug gikan sa atong “ gitungtongan” (nga kita ang centro sa kalibotan); imbes nga ipataliwala ang pag-atiman sa atong kaayohan lamang atong ipuli ang Ginoo mismo. Kinahanglan Siya ra gayod ang makaangkon sa labing pinasidunggang puesto sa atong kinabuhi!
Mahinungdanon kaayo ang paghatag Kaniya’g puesto, himoong hugot o lawom ang atong relasyon Kaniya, ug makat-onan unta nato ang pagkamapaubsanon –nga mao ang pamaagi sa Ebanghelyo. Sa tinuoray, gawasnon kitang mopahimutang sa atong kaugalingon sa kinaulahiang lugar ug pilion ta, pinaagi ni Jesus, ang lugar nga ang Ginoo mismo maoy nagbuot alang kanato. Bisan ug Siya atong Dios, mipili Siya sa pagpakig-ambit sa tawhanong kinaiya, aron mapadayag sa tanan ang gugma sa Dios – Amahan.
“Kay kadtong magpataas ipaubos, ug ang magpaubos ipataas”.
Usa ka pagtulon-an diin atong makat-onan unsaon pagtukod sa pag-inigsoonay. Makat-onan nato ang kaambitan aron pagtukod ug usa ka malig-on nga katilingban o hugpong sa mga babaye ug lalaki, hamtong man o batan-on, himsog o masakiton, nga may kapasidad sa pagtukod ug mga taytayan ug maalagaron alang sa kaayohan sa tanan.
Kita usab, sosama ni Jesus, makaduol sa atong mga isigkatawo sa walay kahadlok, mouban ta nila sa mga takna sa kalisdanan ingon man sa kasadya; hatagan natog bili ang ilang mga hiyas, magpaambit ta sa atong mga butang nga materyal o espiritwal, hatagan nato silag kadasig, paglaum, ug pasaylo. Sa ingon niini makab-ot nato ang kinatas-ang ang-ang sa paghigugma ug kagawasan sa mga anak sa Dios.
Niining atong kalibotan, kasagaran, ang “malamposong personal” maoy paningkamot nga naghari; mao ni ang nakaalaut sa katilingban. Ang nagdumili aning paningkamot sa kadaghanan sosama sa kusgan nga tawo nga dili magpaanod sa agos sa sapa. Mao ni ang kausaban nga dala sa Ebangelyo. Mao ni ang balaod sa Kristohanong katilingban, nga gisulat ni San Pablo: «Pagpaubos kamo sa wala gayoy paghunahuna nga kamo mas maayo kay sa uban».[1]
“Kay kadtong magpataas ipaubos, ug ang magpaubos ipataas.”
Misulat si Chiara Lubich: «Nakaamgo ka ba? Dinhi sa kalibotan dako’g kalainan ang han-ay sa mga butang. Ang balaod sa “ako” maoy nagpatigbabaw (ako =ang kahakog) […] Nasayod ta kon unsa kasakit ang ilang sangpotanan. […] injustisya ug tanang klase sa abuso. Sa laing bahin, ang hunahuna ni Jesus wala ipunting sa tanang klase sa abuso, kondili ang gamot nga ilang gigikanan: ang kasingkasing sa tawo. […] Alang kaniya, gikinahanglan, ang pagbag-o sa tagsatagsa nato ka kasingkasing; ang risulta niini mao ang pagsul-ob ug bag-ong pamatasan nga gikinahanglan sa pagtukod ug mga relasyon nga malig-on, matinud-anon ug matarong. Ang pagkamapaubsanon wala magpasabot nga wala ta’y ambisyon, kondili angay tang makaamgo “kinsa man ta” atubangan sa Dios? Bation ta ang pagkagamay atubangan sa Dios; nan, ibutang nato ang atong kinabuhi sa Iyang mga kamot, sama’g usa ka bata. […].
Unsaon man pagpuyo aning pagkamapaubsanon? Puy-an nato ni sama sa gibuhat ni Jesus, tungod sa gugma sa atong mga igsoon. Giisip sa Dios nga gibuhat mo ngadto Kaniya ang ginabuhat mo sa isigkatawo. Busa, pagpaubos: alagaran nimo sila. […] Ug ang pagpasidungog kanimo mahitabo unya ug sa walay pakyas didto sa bag-ong kalibotan, didto sa laing kinabuhi. Ug kinsa kadtong nagpuyo alang sa Simbahan kining pagkausab sa sitwasyon anaa na. Sa tinuoray, kinsa kadtong nagmando, angay nga kahibalong moalagad. Busa, nabag-o na ang sitwasyon, nabalhin na. Mao pod ang Simbahan, diin gipuy-an na ang mga pulong nga atong gipahiladman sa pagsabot, ug alang sa tanang tawo mao kini ang timailhan sa umaabot nga kalibotan».[2]
Letizia Magri
