Kining gisulti ni Jesus kabahin sa kokabildo atubangan sa katawhan, human Niya gihimo ang milagro sa pan: sa dihang gipikaspikas Niya kini, midaghan ug giapod-apod sa dakong panon sa mga tawo; nangita sila kaniya ug nangayo gihapon ug timailhan aron motuo sila Kaniya.
Mipadayag si Jesus sa Iyang kaugalingon nga Siya mismo mao ang timailhan sa gugma sa Dios; sa tinuoray, siya ang Anak nga gitugyanan sa Amahan sa Misyon sa pagdawat ug pagdala balik ngadto sa Iyang puloy-anan ang tagsatagsa ka binuhat sa Dios, ilabina gayod ang tawo, nga giumol Niya sosama sa Iyang panagway. Tinuod kini, tungod kay ang Amahan mao mismo ang miuna sa pagbuhat niini diha sa pagkabig Niya sa tanang katawhan ngadto kang Jesus1; gipatik Niya sa kasingkasing aron mangandoy ta sa hingpit nga kinabuhi, nga mao ang pakig-uban sa Dios kuyog sa atong isigkatawo.
Busa, si Jesus dili gayod mobalibad kang bisan kinsa, bisag unsa pa ang gibati sa tawo nga nahilayo sa Ginoo, tungod kay mao kini ang kabubut-on sa Amahan: ayaw pakawad-a bisan kinsa pa siya.
“Ug ang moari kanako dili ko gayod isalikway.”
Sa tinuoray mao kini ang maayong balita: alang kanato hilabihan kadako ang gugma sa Dios; ang Iyang pagpangga ug kaluoy gipunting Niya ngadto sa matag tawo: lalaki man o babaye. Siya mao ang Amahan, kahibalong mosabot ug maluloy-on ug naghulat kang bisan kinsa nga buot mobalik ngadto Kaniya, tungod kay gitukmod sa tingog diha sa kahiladman sa kalag.
Kasagaran, kitang tanan may sakit sa pagduhaduha: ‘kay ngano man gyud nga dawaton ko ni Jesus? Unsay may tuyo Niya nako?’ Sa tinuoray ang gipangayo ni Jesus mao lamang ang pagtugot sa atong kaugalingon nga makabig ngadto Kaniya; limpiyohan ang kasingkasing sa tanang butang nga nagsalipod niini, aron modawat sa tumang pagsalig sa Iyang gugma, kansang bili dili kabayran.
Apan usa kini ka pag-awhag nga nagdapit kanato sa pagkaresponsable. Mao bitaw nga kon natagamtam nato ang kabuhong sa pagpangga ni Jesus, mabati nato nga angay usab kita modawat Kaniya diha sa atong isigkatawo: lalaki man o babaye, batan-on man o tigulang, himsog ug lawas o masakiton, sakop sa atong kultura o dili …. Ug dili ta mosalikway kang bisan kinsa.
“Ug ang moari kanako dili ko gayod isalikway.”
Didto sa Québec (Canada), may usa ka komunidad sa mga Kristyanos nga nagpuyo sa Pulong sa Dios ug mipasiugda sa responsabilidad sa pagdawat ug daghang mga pamilya nga miabot sa ilang nasod, gikan sa lainlaing bahin sa kalibotan: France, Egypt, Syria, Lebanon, Congo… Gidawat nila ug gitabangan nila ang tanan, ug gitagaan nilag posibilidad nga makasulod ug makapuyo sa ilang nasod. Buot ipasabot nga gitubag nila ang ilang mga pangutana, gitabangan pagtubag ug sulat sa mga papeles aron madeklarar ang ilang kahimtang sa pagkalangyaw o lumolupyo sa laing dapit. Nakigsabot sila sa mga eskwelahan diin gibutang ang ilang mga anak, gisuroysuroy sila aron makaila sa ilang lungsod. Mahinungdanon kaayo ang pagpa-enroll sa klase sa pinulongan nga French ug pagpangita sa trabaho nga gikinahanglan nila.
Misaysay si Guy e Micheline: “May usa ka pamilya gikan sa Syria nga miabot sa Canada, mikagiw sila gikan sa gubat, ug nakatagbo silag lain pa, bag-ong miabot ug makita ang kabalaka sa ilang dagway wala gayod sila mahimutang. Pinaagi sa social network, nakiglambigit sila sa ubang mga tawo ug mga amigo nga nagtrabaho alang niining hiniusang katuyoan sa pagtabang; busa, miabot alang niining pamilyaha ang mga butang kinahanglanon kaayo: mga katre ug ubang higdaanan, lamesa, lingkoranan, kahimanan sa kusina, mga sinina,mga libro, mga duwaan sa bata. Nagsingabot kining tanan gikan sa mga kabataan ug mga silingan, kansang mga ginikanan nagpasabot kanila sa angay nilang hatagan. Ang bag-ong abot nakadawat ug sobra pa kaysa ilang gikinahanglan, ug sila usab mihatag ngadto sa ubang mga pamilya nga mas nagkinahanglan pa duol sa ilang gipuy-an. Ang Pulong sa Kinabuhi niadtong bulana takdo kaayo sa nahitabo: ‘Higugmaa ang isigkatawo sama sa imong kaugalingon.’ ” 2
“Ug ang moari kanako dili ko gayod isalikway.”
Ania ang pamaagi aron pag-usab sa kinabuhi sumala sa Pulong sa Ginoo: isaksi nato nga haduol kanato ang Amahan, atubangan sa matag tawo, isip komunidad o bisag nag-inusara ka lamang.
Makatabang ning pamalandong ni Chiara Lubich, bahin sa gugma ug kaluoy. Misulat si Chiara nga “mas malumo ang kasingkasing ning matang sa gugma; nagbukhad sa kamot ngadto sa mga timawa, […], ngadto sa mga alaut sa kinabuhi, mga makasasala nga mahinulsolon. Usa kini ka matang sa gugma nga maantigong modawat sa mga tawong sukwahi, mga amigo, igsoon o di-kaila, ug nagpasaylo sa matag higayon. […] Gugmang way-sukod ug walay makasukod niini . Gugmang langitnon nga daw mga bulak nga nangalimyon, mas unibersal, mas masaksihan pa ang pagtubo sulod sa atong kalag.Sa tinuoray, sulod sa atong kasingkasing mahimugso ang mga pagbati nga sosama gayod sa gugmang gibati ni Jesus, mamatngonan nato ug malitok usab nato sa atong baba, alang sa isigkatawo, ning langitnong mga pulong: ‘Naluoy ako niining kahingawa’ (cf. Mt 15,32). […] Ang kaluoy mao ang nagpamatuod sa gugmang langitnon, mao kini ang naghingpit niini. Ang gugmang langitnon mas labaw pa kaysa pag-antos, tungod kay kining ulahi kutob lang ning kalibotana, samtang ang gugma magpadayon hangtod sa laing kinabuhi. Mas gikahimut-an sa Dios ang kaluoy kaysa sakripisyo.”3
Letizia Magri
1 Cf. Gv 6,44.
2 Cf. Mt 25:45.
3 C. Lubich, Quando si è conosciuto l’amore, in La dottrina spirituale, Città Nuova, Roma 2006, pp. 140-141.
