Si San Lucas ang ebangelista, miangay sa paggamit sa pulong ‘kaluoy’ aron sa paghatag ug igong gimbug-aton kon unsa kadako ang Gugma sa Dios.

Sa Balaang Kasulatan, ang pulong kaluoy naghulagway sa inahanong hiyas sa Gugma sa Dios.  Naghulagway kini sa pagpangga sa usa ka inahan nga kanunay  nag-atiman sa Iyang mga binuhat; gikugos ta sa Iyang mga bukton, gipahiran ang atong mga luha; dili kapoyan sa paghangop kanato. Pinaagi ni propeta Isaias, misaad ang Dios sa iyang katawhan: “Sama sa anak nga lipayon sa iyang inahan, lipayon ko usab kamo didto sa Jerusalem” (Is 66:13).

Ang pagkamaluloyon giila ug gitamod sa Tradition sa mga Muslim isip kinaiya sa Dios. Gilista kini isip usa sa 99 ka mga Ngalan sa Dios, ang matahom nga Ngalan nga gibalikbalik paglitok sa baba sa usa ka maampoon nga Muslim: Pagkamaluluy-on ug Pagkamapasayloon.

Kining tudling sa Ebangelyo naghisgot bahin kang Jesukristo kinsa, atubangan sa dakong pundok sa katawhan, gikan sa lagyong mga siyudad ug teritoryo, maisogong misugyot, ug makapakugang sa tanan: ‘Tupngan nato ang Dios, ang atong  Amahan, diha mismo sa Iyang Pagkamaluloy-on.’ Sa atong panglantaw, usa kini ka tumong nga daw dili makab-ot.

“Pagmaluluy-on kamo sama nga maluluy-on ang inyong Amahan.”

Sa panglantaw sa Ebangelyo, kon buot kitang mosunod sa Amahan, kinahanglan, una sa tanan, sundon ta si Hesus adlawadlaw ug mokat-on ta gikan Kaniya, kinsa nag-una sa paghigugma, subay sa gibuhat sa Dios kanato.

Mao ni ang kasinatiang espiritual nga gihisgotan ni Bonhoeffer, usa ka teologo nga Protestante-Luterano (1906-1945): «Kada adlaw ang Kristohanong katilingban nag-awit: “Nadawat ko ang kaluoy!”. Miabot usab diri kanako kining maong gasa; bisan gani sa mga higayon nga gitalikdan ko Siya ug gisirad-an ko ang akong kasingkasing sa Dios; […] sa takna nga nahisalaag ako ug wala ko hikaplagi ang dalan nga angay kong laktan; ang mga Pulong sa Ginoo maoy mahinangpong midawat kanako. Niining higayona akong naamgohan nga gihigugma ako sa Dios! Nakaplagan ko ni Jesus; Siya ra gayod ang mikuyog kanako. Natagamtam ko ang kahupayan, gipasaylo Niya ang akong mga kalapasan, ug wala ko Niya  pakasad-i tungod sa sayop kong mga buhat. Niadtong mga taknaa nga kaaway ako Niya ug wala nako tagda ang iyang mga sugo, miatubang ug nagsud-ong Siya kanako daw usa ka amigo. […] Lisod sabton ngano man nga ang Ginoo nagpangga kanako ning paagiha, nganong giisip man Niyang bililhon ako sa Iyang mga mata? Halos di ko makatuo ngano ug giunsa man Niya paghimo ug gituyo Niya pagbuntog ang akong kasingkasing sa Iyang gugma? Mao ra gayod kini ang akong ikasulti: “Nadawat nako ang kaluoy !”».

“Pagmaluluy-on kamo sama nga maluluy-on ang inyong Amahan.”

Kining mga Pulong nga gikan sa Ebangelyo nag-awhag kanato sa usa ka tinuod nga rebolusyon o pagbag-o sa atong kinabuhi. Sa matag higayon nga maatlan ta ug sitwasyon nga makapasuko nato; imbes nga mosubay ta sa dalan sa pagdumot o panimalos, subayon hinuon nato ang agianan sa pasaylo ug  kaluoy.

Dili buot ipasabot nga tumanon ni nato isip katungdanan; isipon nato hinuon nga nadawat nato gikan kang Jesukristo ang posibilidad sa  paglatas gikan sa kamatayon sa atong pagkahakog ngadto sa tinuod nga kinabuhi sa pag-inambitay. Maamgohan nato sa tumang kalipay nga nadawat nato ang  DNA sa atong Dios-Amahan, kinsa wala mohukom dayon sa hingpit, ni kang bisan kinsa tungod sa iyang pagkadautan, apan naghatag ug higayon sa pag-usab, ug gibuksan Niya alang sa matag tawo ang bintana sa paglaum.

Kining posibilidad nga gitagana sa Dios naghatag sa tanan ug higayon aron maandam usab ang tugkaran sa inigsoon nga pagtinagdanay, ug gikan niini mahimugso ug molambo ang usa ka katilingban kansang katuyoan ug gipadulngan mao ang malinawon ug mauswagon nga pagpuyo ug pagkinabuhi uban sa atong isigkatawo.

“Pagmaluluy-on kamo sama nga maluluy-on ang inyong Amahan.”

Mao kini ang sugyot ni Chiara Lubich, samtang namalandong siya sa usa ka tudling sa Ebangelyo ni San Mateo, nga naghisgot bahin sa kabulahanan sa tawong nagbansaybansay sa pagkamaluluy-on: «Nalukop ang tibuok Ebangelyo sa tema bahin sa kaluoy ug pasaylo. […] Sa way-duha-duha ang pagkamaluluy-on mao ang kinaulahiang ekspresyon sa gugma, sa Langitnong gugma, kini ang hingpit nga katumanan sa gugma. […] Busa, maningkamot ta sa pagpuyo aning gugmaha sa tanan natong relasyon sa isigkatawo pinaagi aning atong gihisgotang kaluoy.!

Ang kaluoy, gugma nga kahibalong mohangop sa tagsatagsa ka tawo, ilabina ang mga timawa ug ang anaa sa kawad-on; way sukod ang Iyang gugma, naghingapin, unibersal, ug masaksihan sa tanang higayon. Ang gugma makapapukaw ug  pagbaslanay  nga maoy hingpit nga katuyoan sa pagkamaluluy-on; kon wala kini, makaingon ta nga anaay hustisya nga nagtukod ug kaangayan; apan dili kini mao ang panag-inigsoonay. […]Bisag lisod kaayo ning sabton,  mosuway tag pangutana sa atong kaugalingon atubangan sa matag tawo: “ Kon ako pay iyang inahan unsa kahay akong buhaton?”  Kining maong pangutana makatabang nato unsaon pagsabot ug pagpuyo sa gugmang sama sa kasingkasing sa Dios».

Letizia Magri