Ang Pulong sa Kinabuhi ning bulana kinutlo gikan sa basahon sa Mga Salmo, diin gitigom ang pinakaanindot nga mga pag-ampo. Gilamdagan sa Dios si Hari  David ug  ang ubang mga mag-alampo, aron makat-on ta unsaon pagpakigsulti sa Ginoo. Daghan tag maamgohan sa atong kaugalingon niining Mga Salmo: makatandog gayod sulod sa kahiladman sa atong kalag, dinhi gipabuhos ang labing tinagong pagbati sa usa ka tawo: sugod sa katahap, ngadto sa mga pag-antos, sa pagdumot, mga pagbakho, kawalay kapuslanan, hangtod sa paglaum na usab, paghimaya, pagpasalamat, pagsadya. Tungod niini ang matag tawo – babaye man o lalaki – makapadayag ning mga pulonga, sa tanang panahon, tanang kultura ug sa matag gutlo sa atong kinabuhi.

“Ikaw akong Ginoo;  ang tanang maayong butang nga ania kanako gikan Kanimo .”

Ang Salmo numero 16 maoy kasagaran nga malitok sa mga tigsulat bahin sa mga espiritohanong mga butang.. Pananglitan, si Santa Teresa d’Avila miingon: “Wala gayoy magkulang sa tawo kon ang Dios anaa sulod kaniya: ang Dios lamang gayod ang iyang gikinahanglan!”. Si Padre Antonios Fikri, usa ka teologo sa Orthodox Church, mihisgot ani: “Mao kini ang Salmo sa Pagkabanhaw; nan, ang Simbahan mag-ampo niini sayo sa kaadlawon […], tungod kay si Kristo nabanhaw sa kaadlawon. Kining Salmo naghatag natog paglaum nga makaangkon ta sa kinabuhing walay kataposan;  busa, makaplagan nato ni ubos sa titolong “bulawanon”. Buot ipasabot nga, usa kini ka bulawanong pulong, usa ka mahalon nga bato sa Balaang Kasulatan”. Sulayan ni nato paglitok sa makausa pa, ug pamalandongan nato ang matag pulong:

“Ikaw akong Ginoo;  ang tanang maayong butang nga ania kanako gikan Kanimo .”

Gilandongan ta niining pag-ampo, mabati nato nga ang mahigugmaon ug buhing presensya sa Dios nagahangop kanato ug sa tanang mga binuhat, daw mabatyagan nato nga gihagkom Niya ang atong mga kaagi, ang atong kinabuhi karon, ug ang atong kaugmaon. Makaplagan nato diha Kaniya ang kaisog aron mosagubang sa tumang pagsalig sa mga pag-antos nga mahimamat nato samtang maglakaw ta nga malaumon sa dalan sa kinabuhi ug mabati nato ang kahupayan aron ihangad ang atong mga mata, ibabaw sa mabagang dag-om sa kinabuhi.

Unsaon nato pagpuyo sa Pulong sa Kinabuhi ning bulana? Paminawa ning kasinatian ni C.D.:  “Taudtaod nang gibati ko ang sakit sa akong panglawas, busa miadto ko sa doktor aron pagkonsulta bahin niini ug gikinahanglan gayod nga hulaton nako sa taas nga panahon ang mga risulta sa mga eksamen ug laboratorio. Sa kataposan, sa dihang nasayran ko na kon unsay akong sakit:  Parkinson’s Disease, nakurat gyud ko pag-ayo! Sa edad nga 58 anyos, nganong nahitabo man nako kini? Nakapangutana gyud ko: “Ngano man?”  Usa ko ka maestro sa Sports ug Pagpalagsik sa Lawas,  ang pag-amping sa kabukogan ug kaugatan mao ang gimando ko sa tibuok kinabuhi!  Daw nawagtangan kog bililhong bahandi. Apan nahinumdom ko sa usa ka desisyon nga gihimo nako kadtong batan-on pa ako: “Ikaw ra gayod, Jesus nga gibiyaan sa Krus, ang bugtong kong kaayohan”!

Salamat sa mga tambal kay dali ra pod kong nahuwasan sa sakit sa akong panglawas, apan wala pa akoy kasiguroan kon unsay sunod nga mahitabo. Mihukom ko nga mas maayo ang mapuslanong pagpuyo matag adlaw ug matag gutlo sa akong kinabuhi. Dali rang misantop sa akong hunahuna, human sa risulta sa doktor, nga mosulat kog usa ka awit, ug awiton ko sa Ginoo ang akong ‘Oo”: ug dayon, nahimutang ang akong kalag!”.

 Ang bersikulo ning Salmo nakapatandog usab ni  Chiara Lubich, ug misulat siya bahin niini: «Kining mga pulonga makatabang kanato sa pagsalig Kaniya, sa hinayhinay makabansay ta sa pagpuyo uban sa Gugma ug sa ingon niini, molambo ang atong pakighiusa sa Dios ug tungod kay napuno ta sa Iyang presensiya, magpadayon ta paglig-on sa atong tinuod nga pagkatawo, nga gibuhat sama sa dagway sa Dios»[1].

Busa, kuyog ta, ning bulan sa Hunyo sa paghalad ug pagtuboy ngadto sa Dios ning atong“pagpadayag sa gugma” ngadto Kaniya ug modan-ag ra ang kalinaw ug kahupayan sa tanang nag-alirong kanato..

Letizia Magri

[1] C. Lubich, Parola di Vita luglio  2001, in eadem, Parole di Vita, a cura di Fabio Ciardi (Opere di Chiara Lubich 5; Città Nuova, Roma, 2017) p. 643.